بند آبگردان شاه و عروس

بند برق شاه و عروس در ولسوالی شکردره و لایت کابل با ارزش 48 میلیون دالر امریکایی ساخته می شود .
 این بند به ارتفاع  72m قابلیت ذخیره 30 میلیون متر مکعب آب را خواهد داشت . حجم آبگیر بند شکر دره 20 ملیون متر مکعب ، حجم مرده یا ثابت 5 ملیون متر مکعب و حجم مفیده آن 15 ملیون متر مکعب می باشد که دارای دوره بازگشت پنجاه ساله خواهد بود .

عرض قله بند 5 متر است که از سطح آب 5 متر ارتفاع خواهد داشت و عمق تهداب از بستر دریا 13 متر و طول دریاچه آن 6 کیلومتر می باشد.

مواد ساختمانی بند شکر دره را کانکریت تشکیل میدهد طوریکه  کانکریت با مارک های 250 – 300 را با لایه های 30 سانتی متری انداخته میشود در ساخت کانکریت آن از سمنت نوع دو استفاده می شود.

این بند همچنین دارای مجرای رسوب گیر و دو دهلیز اولی با ارتفاع 15 متر و دومی با ارتفاع 35 متر از اساس ساخته می شود که از دهلیزها به منظور چک و کنترول و تنظیم ماشین آلات و دیگر تاسیسات استفاده می شود.

از بند برق شکر دره به منظور آبیاری، تولید برق ونوشیدن استفاده خواهد شد. مجرای به منظور آبیاری به ارتفاع 10 متر ، مجرای انشقاقی به منظور تولید برق به ارتفاع 13 متر و مجرای که جهت آب آشامیدنی تعبیه شده با ارتفاع 16 متر از سطح آب ثابت (آب مرده) موقعیت دارد.

ظرفیت تولید برق این بند 1.2 مگاوات بوده که توسط دو نل به قطر 1 متر تغذیه میگردد و برق حاصل از آن مناطق همجوار را روشن خواهد ساخت.

این بند قابلیت مقاومت در مقابل 6 درجه ریشتر زلزله را دارد.

کار ساخت این بند در سال 1391 زیر نظارت وزارت انرژی افغانستان آغاز شد که کار ساخت آن توسط شرکت های ساختمانی ایرانی تلیه – پرهون طرح انجام خواهد شد.
به گفته مهندس شفیعی مجری طرح این پروژه کار ساخت این بند تا اوایل سال 1397 تکمیل گردیده و قابل بهره برداری خواهد بود.

سیفون غوربند

این سیفون آب دریای پنجشیر را از کف دریای غوربند عبور میدهد.

سیفون غوربند آب کانال انشعابی دریای پنجشیر را با مقدار جریان 29 مترمکعب فی ثانیه، توسط دو نل آهن کانکریتی با قطرهای 1 متر و سرکوب (هید) 1 متر از دریای غوربند گذشتانده و آنرا جهت آبیاری و تولید برق به شهر چاریکار ولایت پروان می رساند.

آلوده گی هوا

ما روزانه بطور متوسط حدود 1kgغذا می خوريم، 1.5kgآب می نوشيم و 15 kgهوا تنفس می كنيم. بنابراين آلودگی هوا، 11برابر آلودگی آب و 12برابر آلودگی غذا برای انسان خطرناک تر است در حالی كه به بهداشت آب و غذا بيشتر از بهداشت هوا توجه می شود.

درسال 2012 تقریبا 3.7 ملیون نفر در جهان بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست دادند كه در بعضی كشورها تعداد افرادی كه در اثر همين عامل جان خود را از دست می دهند بيشتر از قربانيان سوانح رانندگی است. اين مرگ مير به طور خاص مربوط به برونشيت، تنگی نفس، حملات قلبی و آلرژی های مختلف تنفسی است.

براساس گزارش سازمان صحی جهان WHO تقریبا %85 مردم در مناطق دارای هوای آلوده زندگی میکنند. آلودگی هوا به درجه چهارم بزرگترین عامل کشنده انسانها در سال 2013 گزارش شده است و %10 از تمام عوامل که سبب مرگ شده است را آلودگی هوا تشکیل می دهد. همچنین در سال 2013 در حدود 5.5 میلیون نفر به دلیل آلودگی هوا جان خودرا از دست داده اند که تقریبا %64 آن در مملک چین ، هند و ممالک آسیائی و بقیه در ممالک اروپائی و امریکائی اتفاق افتیده است.

به نقل از مو سسه Physic org.  بر اساس گزارش که در 20 جون سال 2010 توسط سازمان ملل منتشر شد بیان می کند که تعداد تلفات توسط هوای آلوده در افغانستان در این سال بیشتر از تلفات توسط حملات و جنگ ها بوده است. در سال 2010 آمار کسانی که دراثر جنگ ها از بین رفته اند 2777 نفر گزارش شده است در حالیکه به اثر آلودگی هوا در کابل حدود 3000 نفر در همین سال جان خودرا از دست داده اند. 

تفاوت پل کیبلی و معلق

پل کیبلی(cable bridge)

در نگاه اول شاید تصور کنید پل های کیبلی هم خانواده پل های معلق هستند, اما اجازه ندهید شکل ظاهری برج و کیبل های آن شما را به اشتباه بیندازد!

تفاوت اصلی پل های کیبلی با معلق در این است که اولا نیازی به لنگر کیبل در ابتدا و انتهای پل ندارند و ثانیا اینکه نیازی به داشتن دو برج ندارند! در واقع کیبل ها بر روی خود دهانه لنگر شده و به برج متصل میشوند. و همه قوه های وارده توسط این برج به زمین منتقل خواهد شد.

امروزه استفاده از پل های کیبلی بسیار رایج شده است برای طول متوسط دهانه ها (۱۵۰ تا ۸۵۰ متر) پل کیبلی سریع ترین انتخاب مناسب برای یک پل می باشد. نتیجه یک پل مقرون به صرفه است که زیبایی آن غیر قابل انکار است.

پل معلق( suspension bridge ) 

پلی است که دهانه آن به صورت معلق و آویزان شده توسط کیبل یا زنجیرهای متصل به دو برج پل، همراه با کیبل های معلق عمودی که  وزن عرشه را تحمل میکند.

 کیبل های پشتیبان (کیبل های اصلی که کیبل های باریکتر از آنها آویزان میشوند) قوه کششی پل را متحمل میشوند.

این کیبل ها بین دو نقطه لنگر شده پل و در وسط در بالای برج ها قرار میگیرند. لنگر کردن کیبل ها امری بسیار مهم است به همین دلیل برای اینکار از بلوک های سنگی و یا سیمانی بسیار بزرگ استفاده میشود. تقریباً همه پل های معلق به غیر از کیبل ها از یک وسیله خرپا نیز بر خوردارند که در زیر عرشه پل قرار گرفته است

این وسیله موجب استحکام بیشتر عرشه و کاهش تمایل طول دهانه پل های معلق معمولا بین ۶۱۰ متر تا ۲۱۳۴ متر است. که این طول دهانه زیاد باعث میشود دیگر پل ها نتوانند با آن از لحاظ طول دهانه آزاد رقابت کنند.

دیزاین زینه تعمیر (Building Stair Design) :

يک زینه خوب، پلان شده و دیزاین شده باید سهولت های از قبیل سهولت سرعت و ارتباط محفوظ بین طبقات ساختمان را داشته باشد.

برای طرح و دیزاین خوب یک زینه نکات ذیل باید در نظر گرفته و رعایت شود:

1- موقعیت زینه (Location): زینه باید در موقعیتی در نظر گرفته شود که که نور و سیستم هوا داشته باشند . اگر ممکن باشد زینه در قسمت مرکزي ساختمان در نظر گرفته شود تا به تمام کنج ها و کنارهای ساختمان نزدیک باشد

2- عرض زینه (Width of Stair): عرض زینه با در نظرداشت استفاده از تعمیر تعین میشود . بصورت عموم عرض اصغري زینه برای ساختمانهای عمومي 1.5 تا 2 متر و برای ساختمانهای رهایشی از 90 سانتي متر تا 1 متر مشخص شده است.

3- طول مجموعي قسمت پته های زینه (Length of Flight): بخاطر سهولت و آسودگي ، تعداد قدم ها (step) در قسمت (flight) باید اعظمي به 12 و اصغري به 3 قدم محدود باشد.

4- میل یا نشیب زینه (Slope or pitch of Stair): میل طولي زینه از 40 درجه باید تندتر و از 25 درجه باید هموارتر نباشد یعنې زینه باید با سطح افقي بین 25 الې 40 درجه زاویه داشته باشد.

5- مواد زینه (Materials): زینه باید از موادی ساخته شود که در مقابل حرارت و آتش سوزي مقاومت داشته باشد.

6- قدم زینه (Going or step): قدم زینه باید بین 27 الې 30 سانتي متر باشد.

7- خیز زینه (Rise): خیز زینه باید بین 15 الې 17 سانتي متر باشد.

8- چوک زینه (Landing): عرض چوک زینه باید کمتر از عرض زینه ها نباشد.

9- تناسب بین قدم ها و خیزها (Steps proportion) تمام پته های زینه باید عین ارتفاع
باشد و همچنان تما قدم ها زینه باید عرض مساوي داشته باشند.

10- کتاره زینه (Handrail): زینه باید بخاطر حفاظت کتاره محافظوي داشته باشد.

 منبع:(facebook and engineering)

قصر دارالامان یادگار از شکوه و عظمت

قصر دارالامان دردوران حکومت شاه امان الله در سال 1304 قمری به مساحت 5400 m²  به شکل سه منزله و با ارتفاع 23m  به فاصله 8km  جنوب غرب کابل طرح ریزی شد. و در سال 1306 قمری کار اعمار آن به پایان رسید.

نقشه دارالامان توسط 22 تن از مهندسان آلمانی به سرپرستی آقای (والتر هارتن) ترتیب شد که دارای 150 اتاق خورد و بزرگ می باشد. قصر دارالامان نخستین ساختمان در افغانستان و در منطقه بود که مجهز به سیستم مرکز گرمی وآبرسانی مدرن بوده است.

برای تسخین مرکز گرمی های آن از ذغال سنگ استفاده گردیده و برای آبرسانی آن نل آب از چشمه (چونغر) واقع در قلعه قاضی آورده شده بود.

در این ساختمان بصورت عموم از تهداب های سنگی ، دیوارها و پایه های خشتی که از مصالح سمنت ، چونه و ریگ ساخته شده بود استفاده شده است. از سنگ های مرمر، پلستر های گچی، سقف ها و برنده های چوب دستکی و ... برای تزئین ان استفاده شده است.

اتاق بزرگ بیضوی که در مرکز آن وجود دارد و برای مقر پارلمان وقت در نظرگرفته شده بود از شاهکار های هنری به حساب میرود که در ان تزئینات چوبی و پلستر کاری توسط هنرمندان و اساتید برجسته کشور صورت گرفته است.

هر چند هزینه ساخت قصر دارالامان بصورت دقیق معلوم نیست اما تقریبا مبلغ 25 میلیون افغانی وقت تخمین گردیده است. قصر دارلامان در طی جنگ های جاه طلبانه گذشته آسیب جدی دیده و به مخروبه تبدیل شده است.

زلزله های اخیر کابل و فاجعه در شرف وقوع

در سالیان گذشته لرزش زمین در کابل و ولایات همجوارآن به وقفه های طولانی و شدت کم محسوس بوده است . اما زمین لرزه 7.2 ریشتری که به تاریخ دوشنبه 25 اکتوبر سال 2015 به مدت 40 ثانیه دوام آورد وحشت خاص در مردم ایجاد کرد . و بعد از آن هرازگاهی زلزله های با درجات کمتر احساس میشود که اکثرا شبانه اتفاق می افتد .

گذشته از تاثیرات روحی و روانی این حوادث طبیعی تخریبات وسیعی را در ساختمان ها و تاسیسات غیر استاندارد شهر کابل بوجود آورده است که به آسانی قابل رویت هستند . بلی ادامه زلزله ها در کابل توانسته است درزهای بیشتر از سه سانتی را در دیوارها و سقف ها ایجاد کند و استحکام نسبی موجود را نیز از بین ببرد . واضح است که این بنا ها دیگر توان مقابله با زلزله های حتی ضعیف را نداشته و به آسانی فرومیریزند. با آنکه وزارت شهرسازی و شاروالی کابل درقبال آن مسئولیت دارند تا ساختمان های مخروبه را تخلیه کنند اما تاکنون به آن نپرداخته اند و شهروندان کابل اعم از مالکین و مستاجرین با این موضوع بی تفاوت عمل میکنند. بی توجهی های دولت وپا یتخت نشینان میتواند سبب فاجعه عظیم انسانی شود  و مرگ بیش از هفت ملیون انسان را در پی داشته باشد.