یک ساختمانی کانکریتی ۳۰ متری را در نظر بگیرید. این سازه کانکریتی در درجه حرارت‌های ۳۸ درجه سانتی‌گرید به مقدار ۱۷ میلی‌متر دچار انبساط یا افزایش طول می‌شود.
وقتی به جسمی گرما و
حرارت می‌دهیم، انرژی جنبشی ذرات سازنده‌ی آن افزایش می‌یابد. به دنبال افزایش
انرژی جنبشی و تحرکات مالیکولی، اتم‌ها و ذرات سازنده‌ی جسم، خواهان فضای بیشتری
برای جنب و جوش خود هستند. این امر سبب می‌شود ماده دچار افزایش حجم یا انبساط
شود. به میزان افزایش حجم ماده، در اثر افزایش درجه حرارت، ضریب انبساط حرارتی می‌گویند.
لذا در هنگام طراحی مواد و قطعات، باید فضایی را برای حرکت آزادانه اجزا جهت
انبساط طولی و عرضی، مانند درز انبساط در نظر گرفت.
در ساختمان‌ها و
آپارتمان‌ها برای جلوگیری از خرابی‌های احتمالی ناشی از انبساط و انقباض، از درز انبساط
استفاده می‌کنند. ساختمان در اثر تغییر درجه حرارتی که در داخل آن به وجود می‌آید
و یا تغییرات حرارتی ناشی از تغییر فصل، دچار انبساط و انقباض می‌شود. لذا تعبیه
فضایی مانند درز انبساط که مواد و مصالح، بتوانند انبساط و یا انقباض خود را در آن
جبران کنند، امری ضروری است. هم‌چنین استفاده از درز انبساط در ساختمان‌های بزرگی
که از چند بلوک بهم پیوسته ساخته شده‌اند، ضروری است. به‌طور کلی می‌توان گفت که از درز انبساط در ساختمان‌هایی که نسبت طول
به عرض آن‌ها از یک سوم بیشتر است، استفاده می‌شود.
برای پوشاندن و پر
كردن فواصل درز انبساط از موادی استفاده می كنند كه قابلیت ارتجاعی داشته باشد .
باید دقت شود كه فاصله درز انبساط به هیچ وجه با مصالح ساختمانی پر نگردد.
خیلی عالی
پاسخحذف