بند آبگردان شاه و عروس

بند برق شاه و عروس در ولسوالی شکردره و لایت کابل با ارزش 48 میلیون دالر امریکایی ساخته می شود .
 این بند به ارتفاع  72m قابلیت ذخیره 30 میلیون متر مکعب آب را خواهد داشت . حجم آبگیر بند شکر دره 20 ملیون متر مکعب ، حجم مرده یا ثابت 5 ملیون متر مکعب و حجم مفیده آن 15 ملیون متر مکعب می باشد که دارای دوره بازگشت پنجاه ساله خواهد بود .

عرض قله بند 5 متر است که از سطح آب 5 متر ارتفاع خواهد داشت و عمق تهداب از بستر دریا 13 متر و طول دریاچه آن 6 کیلومتر می باشد.

مواد ساختمانی بند شکر دره را کانکریت تشکیل میدهد طوریکه  کانکریت با مارک های 250 – 300 را با لایه های 30 سانتی متری انداخته میشود در ساخت کانکریت آن از سمنت نوع دو استفاده می شود.

این بند همچنین دارای مجرای رسوب گیر و دو دهلیز اولی با ارتفاع 15 متر و دومی با ارتفاع 35 متر از اساس ساخته می شود که از دهلیزها به منظور چک و کنترول و تنظیم ماشین آلات و دیگر تاسیسات استفاده می شود.

از بند برق شکر دره به منظور آبیاری، تولید برق ونوشیدن استفاده خواهد شد. مجرای به منظور آبیاری به ارتفاع 10 متر ، مجرای انشقاقی به منظور تولید برق به ارتفاع 13 متر و مجرای که جهت آب آشامیدنی تعبیه شده با ارتفاع 16 متر از سطح آب ثابت (آب مرده) موقعیت دارد.

ظرفیت تولید برق این بند 1.2 مگاوات بوده که توسط دو نل به قطر 1 متر تغذیه میگردد و برق حاصل از آن مناطق همجوار را روشن خواهد ساخت.

این بند قابلیت مقاومت در مقابل 6 درجه ریشتر زلزله را دارد.

کار ساخت این بند در سال 1391 زیر نظارت وزارت انرژی افغانستان آغاز شد که کار ساخت آن توسط شرکت های ساختمانی ایرانی تلیه – پرهون طرح انجام خواهد شد.
به گفته مهندس شفیعی مجری طرح این پروژه کار ساخت این بند تا اوایل سال 1397 تکمیل گردیده و قابل بهره برداری خواهد بود.

سیفون غوربند

این سیفون آب دریای پنجشیر را از کف دریای غوربند عبور میدهد.

سیفون غوربند آب کانال انشعابی دریای پنجشیر را با مقدار جریان 29 مترمکعب فی ثانیه، توسط دو نل آهن کانکریتی با قطرهای 1 متر و سرکوب (هید) 1 متر از دریای غوربند گذشتانده و آنرا جهت آبیاری و تولید برق به شهر چاریکار ولایت پروان می رساند.